Η Μετάνοια: Σκαλοπάτι προς την Αγιότητα

Η Μετάνοια: Σκαλοπάτι προς την Αγιότητα 

Με τις τόσες υποχρεώσεις και τους περισπασμούς που φέρνει μαζί της η κάθε μέρα, εύκολα μπορεί να ξεχάσουμε τη μετάνοια ως τον μόνο δρόμο δια του οποίου μπορούμε να φθάσουμε στην αγιότητα. Επειδή αμαρτάνουμε καθημερινά και “υπολειπόμεθα της δόξης του Θεού”, η μετάνοια είναι το μόνο συστατικό της καθημερινότητάς μας που μας επιτρέπει την πνευματική πρόοδο. Η αγιότητα που επιζητούμε, με άλλα λόγια, δεν είναι ένας ανέφικτος στόχος, διότι άγιος δεν είναι εκείνος που ποτέ δεν αμαρτάνει, αλλά κυρίως εκείνος που συνεχώς καθαρίζεται από την αμαρτία δια της μετανοίας.

Μετανοώ δεν σημαίνει ότι λέω απλώς στον Θεό ότι λυπάμαι για τα λάθη μου. Για να πω ότι μετανόησα αληθινά, πρέπει να βάλω κατά μέρος όλη μου την υπερηφάνεια, να απαρνηθώ τον εγωισμό μου και να παραδεχθώ ότι έσφαλα. Επειδή, μάλιστα, ξέρουμε ότι κανείς δεν θα δει τον Κύριο αν δεν γίνει πρώτα άγιος, αυτή ακριβώς η απόκτηση της αγιότητος πρέπει να γίνει προτεραιότητά μας.

Ένα καλό βήμα προς την αγιότητα είναι να ασκηθούμε να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για κάθε τι, να δεχόμαστε τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στη ζωή μας, να μην κατηγορούμε ποτέ κανέναν για την ατυχία μας, γιατί αυτό προκαλεί πνευματικό θάνατο, να μην κατηγορούμε επίσης τον Θεό, αυτό που έκανε ο Αδάμ όταν είπε “η γυναίκα που εσύ μου έδωσες, με έβαλε να φάω από τον απαγορευμένο καρπό” (Γεν. 3,12). Αντίθετα, στόχος μας είναι το “εν παντί ευχαριστείτε” (Α΄ Θεσ. 5,18) και η ανάληψη της ευθύνης για όλα τα σφάλματα που κάνουμε.

Η αγίοτητα δεν είναι ακατόρθωτος στόχος, αλλά πολύ αναγκαίος, τον οποίο επιτυγχάνουμε αγωνιζόμενοι δια βίου. Ας γίνει λοιπόν το αντικείμενο των προσπαθειών μας μέχρι το τέλος της ζωής μας.

(Από το βιβλίο: Γέροντος Τρύφωνας του Βάσον, Μικρά Εωθινά. Καθημερινά αναγνώσματα πνευματικής εγρήγορσης, Εν πλώ, 2017, σελ. 311-312.)