Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Αλμυρού

Είμαστε Σώμα Χριστού Κάθε φορά που προσερχόμαστε στον Ναό για τη Θεία Λειτουργία, δεν τελούμε απλώς την ανάμνηση ενός γεγονότος που συνέβη πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ούτε αναπαριστούμε απλώς τον Μυστικό Δείπνο του Χριστού με τους Μαθητές Του, αλλά εισερχόμαστε σε ένα γεγονός που ήδη είναι εν εξελίξει. Κάθε Θεία Λειτουργία μας ενώνει με κάτι που λαμβάνει χώρα εδώ και τώρα. Η Λειτουργία δεν τελείται εκ νέου, διότι το ευχαριστιακό δείπνο τελέσθηκε μία φορά, τότε που ο Κύριός μας παρέδωσε το Μυστήριο κατά τον Μυστικό Δείπνο. Η δική μας προσφορά μάς εντάσσει για άλλη μια φορά στη στιγμή εκείνιη του χρόνου, όταν ο Κύριος είναι με τους Μαθητές Του. Η στιγμή κατά την οποία προσφέρουμε την Ευχαριστία μάς αγιάζει, ακριβώς όπως λέει ο ιερεύς: “Τα άγια τοις αγίοις”. Κατά την Ευχαριστία γινόμαστε λαός άγιος ξεχωρισμένος από τον κόσμο. Λαός συναρμοσμένος εν Χριστό. Δεν είμαστε πια χωριστά και δεν είμαστε πια μόνοι. Σε κάθε Λειτουργία ενωνόμαστε με τον Χριστό και γινόμαστε ένα Σώμα, ...

Πάρε μέτρα... Ένας Γέροντας είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε, ο σκορπιός τον τσίμπησε,ο πόνος ήταν οξύς και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά. Ένας υποτακτικός που είδε τη σκηνή πλησίασε και του είπε: Με συγχωρείτε γέροντα, αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε το σκορπιό, αυτός σας τσιμπάει;; Ο δάσκαλος απάντησε: Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ,στη συνέχεια ο Γέροντας με την βοήθεια ενός φύλλου, έβγαλε το σκορπιό απ το νερό και τον έσωσε.  Στράφηκε κατόπιν στο μαθητή του και του είπε : Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις, να...

Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ οξύθυμο. Ο πατέρας του, του έδωσε μια σακούλα με καρφιά και του είπε: “κάθε φορά που θα χάνεις την ψυχραιμία σου, πρέπει να καρφώνεις ένα καρφί στον φράχτη… Την πρώτη μέρα το αγόρι κάρφωσε 37 καρφιά στο φράχτη… μέσα στις επόμενες εβδομάδες, καθώς μάθαινε να κοντρολάρει τον θυμό του, ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο φράχτη μειωνόταν… Ανακάλυψε πως ήταν πιο εύκολο να συγκρατεί το θυμό του από το να καρφώνει καρφιά πάνω στο φράχτη… Τελικά, ήρθε η μέρα που το αγόρι δεν έχασε καθόλου την ψυχραιμία του….Το είπε στον πατέρα του και εκείνος πρότεινε στο αγόρι να αφαιρεί ένα καρφί από το φράχτη, για κάθε μέρα που θα κατάφερνε να συγκρατεί το θυμό του. Οι μέρες πέρασαν και το αγόρι κατάφερε να πει στον πατέρα του πως όλα τα καρφιά είχαν βγει από το φράχτη… Ο πατέρας, πήρε το γιο του από το χέρι και τον πήγε στον φράχτη.. λέγοντάς του “τα πήγες πολύ καλά γιε μου, αλλά κοίτα τον φράχτη !!! δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος.. Όταν λες κάτι πάνω στ...

Για τη διόρθωση όλων μας Όλοι έχουμε ζήσει στιγμές αμηχανίας, όταν κάποιος δίπλα μας χάνει την ψυχραιμία του. Ο προϊστάμενος έρχεται στο γραφείο φορτωμένος με οικογενειακές σκοτούρες και βάζει τις φωνές στη γραμματέα του για κάτι ασήμαντο. Μένουμε παγωμένοι στη θέση μας, την ώρα που η οικοδέσποινα κάνει παρατήρηση στον άνδρα της μπροστά στους καλεσμένους. Άλλοτε, με δυσφορία, παρακολουθούμε γονείς να διορθώνουν τα παιδιά τους μπροστά στους  μικρούς φίλους τους. Και με τη σειρά μας, έχουμε κι εμείς φέρει σε δύσκολη θέση άλλους. Ίσως δικαολογούμαστε ότι πρέπει να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους και τα παιδιά μας και η γραμματέας, αλλά πόσο πιο εύκολα θα περνούσε το μήνυμά μας αν το διατυπώναμε με ευγένεια και χωρίς θυμό; Η θυμωμένη φωνή αμέσως θέτει τον άλλο σε κατάσταση άμυνας, άρα είναι σχεδόν αδύνατο να ακούσει κάτι που θα μπορούσε να είναι μια πολύτιμη διόρθωση. Ως ηγούμενος, θα αποτύχω στα πατρικά μου καθήκοντα αν ποτέ δεν διορθώνω τη συμπεριφορά ή την οκνηρία ενός ...